Maya Lewis

Dolunay... Yine kabus gibi bir gece olacaktı ve Maya biraz sonra bir kurtkadına dönüşecekti. Onun yaşamayı istemesinin tek nedeni aşkıydı. Ormanın en karanlık yerinde, aşkıyla birlikte dönüşmeyi bekliyorlardı. Gözlerinin içine bakıyor ve dönüşmemeyi, insan olarak kalmayı hayal ediyordu. Normal insanlar gibi şehirde bir evde yaşayabilmeyi, çocuklarının olmasını istiyordu. Hayal ediyordu...

Dönüşüm için saniyeler kalmıştı. Gözlerini kapattı ve dönüşmeyi bekledi. Dönüştüğünde herşey değişecekti, tekrar insana dönüşene kadar Joshua'yı tanımayacaktı. Herşey silinecek ve tek istediği şey insan eti olacaktı. İçinde birşeylerin değiştiğini hissetti, omuriliği kırılıyor gibiydi. Canı çok acıyordu, ama o buna alışmıştı. Tam 10 yıldır kurtkadındı, ilk dönüşümünde daha sadece 15 yaşındaydı. Acı; vücudunun heryerine yayılmıştı, tüm vücudundan tüyler çıkmaya başladı. Kıpkırmızı saçları rüzgarda uçuşuyor, masmavi gözlerinden yaşlar süzülüyordu...

Birkaç dakika sonra kırmızı-kahve karışımı tüyleri olan bir kurda dönüşmüştü. Kalbi hızla atıyordu, açtı. Hemde çok açtı, karşısındaki diğer kurda hiç bakmadan kendini avlanmaya hazırladı. Diğer kurt uluduğunda yanlarına üç kurt daha gelmişti. Sürü halinde avlanmaları daha güvenliydi. Yeni gelen kurtlardan biri insan kokusu almıştı, beş kurt da kokunun geldiği yöne doğru hızla koşmaya başlamıştı. Açlıktan gözü dönmüş olan kurtların her biri; avlarını tek başlarına yemek için, diğerleriyle mücadele ediyor, onları geride bırakmaya çalışıyordu.

Çok kısa bir süre içinde insanların olduğu yere varmışlardı. Çalıların arkasından onları izliyorlardı. Orada sadece iki genç vardı. Biri; kumral güzel bir kızdı. Diğeri ise; yine kumral, uzun saçlı, yakışıklı bir gençti. Kız daha küçük görünüyordu, ama boyları aynı uzunluktaydı. Birşeyler konuşuyorlardı, az sonra öleceklerinden haberleri yoktu. Aniden genç oğlan kızı durdurdu. Çalıların olduğu tarafa baktı, kurtların hırlama sesini duymuş olmalıydı. Elindeki asayı havaya kaldırıp "Lumos Maxima" dedi. Bulundukları yer; kocaman, ışık saçan bir topla aydınlanmıştı. Kurtlar bunun ne olduğunu tam olarak anlayamamışlardı ,ama umurlarında da değildi. Genç çocuk tam ağacın arkasına doğru gitmek için bir adım atmışken; kurtlar aniden çalıların arasından çocukların önüne fırladılar. Çocukların ikisi de kurtları görünce çok korkmuştu, erkek olan;
"Aman Tanrım..! Francesca, asanı çıkar..." diye kıza bağırdı. Francesca; çocuğun ona verdiği emirle girdiği şoktan çıkarak asasını çıkardı. Bu sırada genç çocuk ise asasını çoktan havaya kaldırıp bir kurtadamı hedef almıştı. Kısık bir sesle "Everte Statum" dedi. Hedef aldığı kurt aniden havada taklalar atmaya başlamıştı, ama bunun pek bir faydası olmamıştı, tek sebep olduğu şey diğer kurtları kızdırmak olmuştu. Çocuk, bunun durumu daha da kötü hale getirdiğini fark edince; kurdu yere indirdi. Kız ise hala şoktan çıkamamış gibi görünüyordu, ama aslında aklına hiçbir büyü gelmiyordu. Korkudan olduğu yerde donup kalmıştı, kurtlar saldırıya geçse kendini koruyamayacak kadar dalgındı. Düşüncelere dalmıştı, aklından öğrendiği bütün büyüleri geçiriyordu. Ancak hiçbirini hatırlayamıyordu. Birkaç saniye durup düşündükten sonra genç oğlan;
"Evanesco!" diye bağırdı. Büyüsü işe yaramamıştı, tekrar bağırdı; "Evanesco!" bu kez daha yüksek sesle bağırmıştı. Bu kez büyüsü işe yaramıştı ve kurtadamlardan birini yok etmişti. Bunun üzerine kurtlar daha çok kızmıştı. Genç çocuk aniden;
"Hadi Francesca, bir şov yapalım ve bu pis hayvanların hepsini yokedelim!" diye bağırdı. Çocuk söylediği sözü bitirdiği anda Francesca'nın aklına bir büyü geldi önünde duran kurtadamı hedef alarak "Expulso!" dedi. Hedef aldığı kurtadam ise Joshua'ydı. Joshua patladığı anda; Maya'nın içinde bir şeyler değişti. Onun, aşkının ölümünü görünce artık herşey değişmişti onun için. Gözünden bir damla yaş süzüldü. Hüzünle uludu. Aniden içinde bir intikam alma isteği alevlendi. O kızı öldürdükten sonra da kendini öldürecekti, artık yaşamak için bir sebebi kalmamıştı. Hızla kızın önüne geçti, onun gözlerinin içine bakıp hırladı. Kızda Maya'nın gözlerinin içine bakıyordu, korkudan donup kalmıştı. Bilinçsizce geriye doğru bir adım atarken, bir taşa takıldı ve yere kapaklandı. Sonra da bayıldı. Ona doğru bir adım attı, öldürmek için hazırdı. Ancak genç oğlan ondan önce davrandı ve "Dawod!" diye bağırdı. Gencin asasını tuttuğu yerde, bıçakla kesilmiş gibi bir kesik oluşmuştu. Maya olduğu yere düşüp kalmıştı, çok kan kaybediyordu. İntikamını alabilmek için gücü yoktu. Erkek olanın kızı kucağına alıp koşmaya başladığını gördü. Diğer kurtlarda onların peşinden gidiyordu. Biraz sonra insan haline dönüşeceğini biliyordu, şafak sökmek üzereydi. Ama dünüşmesinin bir anlamı yoktu, nasıl olsa ölecekti. Acıdan kıvranıyordu, aşkının ölümünün acısı canını daha çok acıtıyordu. Bir süre olduğu yerde kıvranmaya devam etti.

Artık şafak sökmüştü ve o çok fazla kan kaybetmişti. Yavaş yavaş insan haline döndü, masmavi gözlerinden yaşlar akıyordu. Teni bembeyaz olmuştu. Ölüyordu, herşey sona eriyordu. Hayalleri asla gerçekleşmeyecekti, aşkını kaybetmişti ve ölüyordu. Son nefesini verdi ve hayatı tamamen sona erdi...